Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

in conspectum venire

  • 1 venio

    vĕnĭo, īre, vēni, ventum - intr. -    - cf. gr. βαίνω (*βανjω) -- racine: ban-.    - fut. arch., venibo, Pompon. Com. 65 (NON. 508, 23) ; impf. sync. venibat, Ter. Phorm. 652 ; gén. pl. du part. prés. venientum, Virg. G. 4, 167; En. 1, 434; 6, 755, pour le mètre. [st1]1 [-] aller, venir, arriver.    - in locum venire, Cic. Verr. 4, 72: venir dans un lieu.    - Delum Athenis venire, Cic. Att. 5, 12, 1: venir d'Athènes à Délos.    - astu venire (= Athenas venire), Nep. Alc. 6, 4: venir à la ville (= venir à Athènes).    - ad judicium de contione venire, Cic. Clu. 93: venir de l'assemblée au tribunal.    - venturi speciem simulans, Tac.: faisant croire à son arrivée.    - poét. Italiam venire, Virg. En. 1, 2: venir en Italie.    - ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic. Verr. 2, 124: ils vinrent vers lui pour acheter cette place de sénateur.    - avec inf. de but venerat aurum petere, Plaut. Bac. 631: il était venu chercher l'or.    - avec double dat. venire auxilio (subsidio) alicui: venir au secours de qqn.    - in conspectum alicujus venire, Cic. Fin.1, 24: venir sous les regards de qqn.    - en parl. de choses quae sub aspectum veniunt, Cic. de Or, 2, 358: les objets qui tombent sous la vue.    - res alicui in mentem venit, Cic. Br. 139: une chose vient à l'esprit de qqn.    - venit mihi in mentem Catonis, Cic. Verr. 5, 180: il me souvient de Caton.    - passif impers. ubi intellexit ultro ad se veniri, Caes. BG. 5, 56, 1: quand il eut compris qu'on venait à lui spontanément.    - Lilybaum venitur, Cic. Verr. 5, 141: on vient à Lilybée.    - ad quos ventum erat, Caes. BG. 2, 11: vers lesquels on était venu.    - sens jurid. contra rem alicujus venire, Cic. Phil. 2, 3: intervenir (se présenter) contre les intérêts de qqn. [st1]2 [-] venir (en parl. du temps).    - tempus victoriae venit, Caes. BG. 7, 66, 2: le moment de vaincre est venu.    - veniens annus, Cic. Q. 3, 4, 4: l'année qui vient (l'année prochaine). [st1]3 [-] venir, arriver, se présenter, se montrer; parvenir à, échoir à.    - illic veniunt felicius uvae, Virg. G. 1, 54: là les raisins viennent plus heureusement.    - avec le dat. dum tibi litterae meae veniant, Cic. Fam. 11, 24, 2: jusqu'à ce que mes lettres t'arrivent.    - hereditas alicui venit, Cic. Caec. 74; Verr, 4, 62: un héritage arrive, échoit à qqn.    - canibus rabies venit, Virg.: la rage s'empare des chiens.    - hereditas unicuique venit, Cic.: un héritage échoit à chacun.    - Ptolemaeo Aegyptus sorte venit: le sort assigna l'Egypte à Ptolémée.    - ad id inopiae ventum est ut, Liv.: on en arriva à ce point de détresse que.    - venire in contemptionem alicui: se faire mépriser de qqn, encourir le mépris de qqn.    - ex otio meo commodum rei publicae venit, Sall. J. 4, 4: l'Etat tire avantage de ma vie de loisir.    - saepe venit ad aures meas te... dicere, Cic. Marc. 25: souvent il m'est revenu aux oreilles que tu disais...    - ad id quod cupiebat venit, Cic. Off. 1, 113: il est venu à ses fins. [st1]4 [-] provenir de, naître de.    - Bebrycia de gente venire, Virg.: être issu de la race des Bébryciens.    - prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint.: les fausses opinions donnent naissance aux mauvaises actions.    - venit a gestu decor, Quint.: le geste contribue à la beauté de l'action oratoire.    - non omne argumentum undique venit, Quint.: tous les arguments ne se trouvent pas partout.    - vitium pejus ex inopia venit, Quint. 2, 4, 4: un défaut plus grand provient de la disette. [st1]5 [-] venir à qqch, venir dans tel ou tel état.    - aliquis venit in calamitatem, Cic. Amer. 49: qqn tombe dans une situation malheureuse.    - aliquid in proverbii consuetudinem venit, Cic. Off. 2, 55: qqch est passé à l'état de proverbe.    - in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant, Caes. BC. 3, 110, 2: ils avaient pris les habitudes de vie d'Alexandrie.    - in contemptionem alicui venire, Caes. BG. 3, 17, 5: devenir pour qqn un objet de mépris.    - in odium (alicui) venire, Cic. Fin. 2, 79 ; Rep. 1, 62: en venir à être détesté (de qqn).    - in periculum venire, Caes. BC. 1, 17, 2: tomber dans le danger.    - in spem regni obtinendi venire, Caes. BG. 1, 18, 9: concevoir l'espérance de détenir le trône.    - in potestatem alicujus venire, Caes. BC. 2, 32, 4: se rendre, se soumettre à qqn.    - in existimantium arbitrium venire, Cic. Br. 92: s'exposer au jugement décisif des critiques.    - saepe in eum locum ventum est ut, Caes. BG. 6, 43, 4: souvent les choses en vinrent à ce point que...    - ad condicionem alicujus venire, Cic. Verr. 3, 146: accepter les conditions de qqn.    - res venit prope secessionem, Liv. 6, 42, 10: on en vint presque à une sécession.    - ad ultimum dimicationis res venit, Liv. 2, 56, 5: on en vient à un combat à outrance. [st1]6 [-] passer à un sujet, venir à, en venir à.    - ut jam a fabulis ad facta veniamus, Cic. Rep. 2, 4: pour que maintenant nous passions des récits fabuleux aux faits.    - venio ad tertiam epistulam, Cic. Q. 3, 14, 12: j'en viens à la troisième lettre.    - veni in eum sermonem ut dicerem, Cic.: j'en vins à dire.    - venit jam in contentionem utrum sit probabilius... Cic.: désormais l'enjeu du débat est de savoir laquelle des deux popositions est la plus probable.
    * * *
    vĕnĭo, īre, vēni, ventum - intr. -    - cf. gr. βαίνω (*βανjω) -- racine: ban-.    - fut. arch., venibo, Pompon. Com. 65 (NON. 508, 23) ; impf. sync. venibat, Ter. Phorm. 652 ; gén. pl. du part. prés. venientum, Virg. G. 4, 167; En. 1, 434; 6, 755, pour le mètre. [st1]1 [-] aller, venir, arriver.    - in locum venire, Cic. Verr. 4, 72: venir dans un lieu.    - Delum Athenis venire, Cic. Att. 5, 12, 1: venir d'Athènes à Délos.    - astu venire (= Athenas venire), Nep. Alc. 6, 4: venir à la ville (= venir à Athènes).    - ad judicium de contione venire, Cic. Clu. 93: venir de l'assemblée au tribunal.    - venturi speciem simulans, Tac.: faisant croire à son arrivée.    - poét. Italiam venire, Virg. En. 1, 2: venir en Italie.    - ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic. Verr. 2, 124: ils vinrent vers lui pour acheter cette place de sénateur.    - avec inf. de but venerat aurum petere, Plaut. Bac. 631: il était venu chercher l'or.    - avec double dat. venire auxilio (subsidio) alicui: venir au secours de qqn.    - in conspectum alicujus venire, Cic. Fin.1, 24: venir sous les regards de qqn.    - en parl. de choses quae sub aspectum veniunt, Cic. de Or, 2, 358: les objets qui tombent sous la vue.    - res alicui in mentem venit, Cic. Br. 139: une chose vient à l'esprit de qqn.    - venit mihi in mentem Catonis, Cic. Verr. 5, 180: il me souvient de Caton.    - passif impers. ubi intellexit ultro ad se veniri, Caes. BG. 5, 56, 1: quand il eut compris qu'on venait à lui spontanément.    - Lilybaum venitur, Cic. Verr. 5, 141: on vient à Lilybée.    - ad quos ventum erat, Caes. BG. 2, 11: vers lesquels on était venu.    - sens jurid. contra rem alicujus venire, Cic. Phil. 2, 3: intervenir (se présenter) contre les intérêts de qqn. [st1]2 [-] venir (en parl. du temps).    - tempus victoriae venit, Caes. BG. 7, 66, 2: le moment de vaincre est venu.    - veniens annus, Cic. Q. 3, 4, 4: l'année qui vient (l'année prochaine). [st1]3 [-] venir, arriver, se présenter, se montrer; parvenir à, échoir à.    - illic veniunt felicius uvae, Virg. G. 1, 54: là les raisins viennent plus heureusement.    - avec le dat. dum tibi litterae meae veniant, Cic. Fam. 11, 24, 2: jusqu'à ce que mes lettres t'arrivent.    - hereditas alicui venit, Cic. Caec. 74; Verr, 4, 62: un héritage arrive, échoit à qqn.    - canibus rabies venit, Virg.: la rage s'empare des chiens.    - hereditas unicuique venit, Cic.: un héritage échoit à chacun.    - Ptolemaeo Aegyptus sorte venit: le sort assigna l'Egypte à Ptolémée.    - ad id inopiae ventum est ut, Liv.: on en arriva à ce point de détresse que.    - venire in contemptionem alicui: se faire mépriser de qqn, encourir le mépris de qqn.    - ex otio meo commodum rei publicae venit, Sall. J. 4, 4: l'Etat tire avantage de ma vie de loisir.    - saepe venit ad aures meas te... dicere, Cic. Marc. 25: souvent il m'est revenu aux oreilles que tu disais...    - ad id quod cupiebat venit, Cic. Off. 1, 113: il est venu à ses fins. [st1]4 [-] provenir de, naître de.    - Bebrycia de gente venire, Virg.: être issu de la race des Bébryciens.    - prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint.: les fausses opinions donnent naissance aux mauvaises actions.    - venit a gestu decor, Quint.: le geste contribue à la beauté de l'action oratoire.    - non omne argumentum undique venit, Quint.: tous les arguments ne se trouvent pas partout.    - vitium pejus ex inopia venit, Quint. 2, 4, 4: un défaut plus grand provient de la disette. [st1]5 [-] venir à qqch, venir dans tel ou tel état.    - aliquis venit in calamitatem, Cic. Amer. 49: qqn tombe dans une situation malheureuse.    - aliquid in proverbii consuetudinem venit, Cic. Off. 2, 55: qqch est passé à l'état de proverbe.    - in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant, Caes. BC. 3, 110, 2: ils avaient pris les habitudes de vie d'Alexandrie.    - in contemptionem alicui venire, Caes. BG. 3, 17, 5: devenir pour qqn un objet de mépris.    - in odium (alicui) venire, Cic. Fin. 2, 79 ; Rep. 1, 62: en venir à être détesté (de qqn).    - in periculum venire, Caes. BC. 1, 17, 2: tomber dans le danger.    - in spem regni obtinendi venire, Caes. BG. 1, 18, 9: concevoir l'espérance de détenir le trône.    - in potestatem alicujus venire, Caes. BC. 2, 32, 4: se rendre, se soumettre à qqn.    - in existimantium arbitrium venire, Cic. Br. 92: s'exposer au jugement décisif des critiques.    - saepe in eum locum ventum est ut, Caes. BG. 6, 43, 4: souvent les choses en vinrent à ce point que...    - ad condicionem alicujus venire, Cic. Verr. 3, 146: accepter les conditions de qqn.    - res venit prope secessionem, Liv. 6, 42, 10: on en vint presque à une sécession.    - ad ultimum dimicationis res venit, Liv. 2, 56, 5: on en vient à un combat à outrance. [st1]6 [-] passer à un sujet, venir à, en venir à.    - ut jam a fabulis ad facta veniamus, Cic. Rep. 2, 4: pour que maintenant nous passions des récits fabuleux aux faits.    - venio ad tertiam epistulam, Cic. Q. 3, 14, 12: j'en viens à la troisième lettre.    - veni in eum sermonem ut dicerem, Cic.: j'en vins à dire.    - venit jam in contentionem utrum sit probabilius... Cic.: désormais l'enjeu du débat est de savoir laquelle des deux popositions est la plus probable.
    * * *
        Venio, venis, veni, ventum, venire. Cic. Venir.
    \
        Supplicem venire ad aliquem. Cic. Venir faire la cour à autruy, et se humilier devant luy.
    \
        Solet vero sub eiusmodi victu venire, vt alius non reddatur. Cels. Communeement il advient que, etc.
    \
        Satis venire duobus. Virgil. Estre suffisant pour resister à deux.
    \
        Illic veniunt foelicius vuae. Virg. Viennent et croissent.
    \
        Eius quae ex Africa venit, octoni asses. Plin. Qu'on apporte d'Afrique.
    \
        Scribis in Italia te moraturum, dum tibi literae meae veniant. Cic. Jusques à ce qu'on t'apporte de mes lettres.
    \
        In orationem venire. Quintil. Entrer en oraison.
    \
        Mane: hoc quod coepi, primum enarrem Clitipho: Post, istuc veniam. Terent. Je parleray de ceci.
    \
        Ad Archesilam, Carneademque veniamus. Cic. Venons à parler d'Archesilas.
    \
        Alicui venire aduorsum. Plaut. Aller au devant de luy.
    \
        In amicitiam venire aliquorum. Liu. S'allier avec eulx, Faire alliance avec eulx par amitié.
    \
        Omnibus rebus, quae sub aspectum veniunt. Cicero. Qu'on peult veoir à l'oeil.
    \
        Ad aures alicuius venire. Horat. Estre ouy.
    \
        Ad aures meas venit, te, etc. Cic. J'ay ouy dire.
    \
        Alicui auxilio venire. Liu. Venir à son ayde, Le venir secourir.
    \
        In bona alicuius venire. Ouid. Se mettre dedens les biens d'aucuns, et les usurper.
    \
        In calamitatem venire. Cic. Tomber en calamité.
    \
        In eum casum veneram, vt omnis, etc. Cic. J'estoye tombé en cest inconvenient.
    \
        In certamen venire. Cic. Entrer en different et debat.
    \
        Venire in certamen virtutis. Cic. Contendre et debatre contre vertu.
    \
        In colloquium ad aliquem venire. Liu. Venir pour parlementer avec luy.
    \
        In complexum alicuius venire. Cic. Estre embrassé ou accollé d'aucun.
    \
        In confessum venit ea res. Plin. iunior. Nul ne nie cela, Chascun le confesse.
    \
        In consilium alicuius venire. Cic. Venir vers luy pour luy bailler conseil.
    \
        In conspectum alicuius venire. Cic. Se presenter à luy, S'affronter à luy.
    \
        Quum in conspectum eius venissent. Caesar. Quand ils furent venuz devant luy.
    \
        Ad me in conspectum venire vetueram. Plancus ad Ciceronem. Je luy avoye defendu de se trouver devant moy.
    \
        In consuetudinem venire. Cic. Venir en usage.
    \
        In consuetudinem benignitatis venit. Cic. Il a accoustumé de faire liberalité.
    \
        In contemptionem alicui venire. Caes. Estre desprisé de luy.
    \
        In contentionem venire. Cic. Venir en debat, Estre faict contentieux.
    \
        Venit iam in contentionem, vtrum sit probabilius, etc. Cic. On est en debat et contention.
    \
        Venire in contentionem de accusando. Cic. Entrer en different lequel des deux accusera un tiers.
    \
        In contentionem honoris venire. Cic. Entrer en different qui est le plus avancé en honneurs et dignitez.
    \
        Quae in controuersiam veniunt. Cic. Dequoy on est en debat.
    \
        In crimen veniet. Terent. Il en sera blasmé.
    \
        In cruciatum venire. Caes. Tomber en grand torment.
    \
        In deditionem venire. Caes. Se rendre aux ennemis comme vaincu.
    \
        In desiderium venire dicitur res aliqua. Liu. Estre regrettee.
    \
        Dies venit legi. Cic. Le jour veint qu'il falloit publier la loy.
    \
        In disceptationem venire dicitur res aliqua. Liu. Quand elle est en debat.
    \
        In discrimen venire. Cic. Tomber en danger.
    \
        Eius fortunae videntur in discrimen venire. Cic. Sont en danger d'estre perdues.
    \
        In discrimen existimationis venire. Cic. Estre en danger de perdre sa bonne renommee.
    \
        Non quid ego fecerim, in disquisitionem venit, sed quid isti pati debuerint. Liu. Cela ne vient point en controversie, On n'est point en doubte de cela.
    \
        In diuitias venire. Plaut. Devenir riche.
    \
        Ad quem dolor veniat, ad eundem necesse est interitum venire. Cic. Advenir.
    \
        In dubium venire. Cic. Venir en danger.
    \
        Mihi venit in dubium tua fides et constantia. Cic. Je doubte de ta foy.
    \
        Tua fama, et gnatae vita in dubium veniet. Terent. Ta renommee et la vie de ta fille sera en danger.
    \
        Non veniunt in dubium de voluntate. Cic. On ne doubte point de leur volunté.
    \
        De sorte venio in dubium miser. Terent. Je suis en danger de perdre le sort principal.
    \
        In dubium venire de ciuitate. Cic. Mettre en doubte si on est citoyen d'une ville, ou non.
    \
        Quid sit factum, in dubium venit. Quintil. On est en doubte.
    \
        Emolumentum ad eum ex ea re venit. Cic. Il luy en vient, ou Il en recoit prouffit.
    \
        Epistola mihi venit. Ouid. M'a esté apportee.
    \
        In exemplum venire dicitur res aliqua. Ouid. Quand on a veu faire quelque chose, et sur icelle on prend exemple de faire ainsi.
    \
        Ad extrema ventum foret, ni legati, etc. Liu. Les choses fussent venues au dernier poinct, etc. C'estoit faict, si, etc.
    \
        Fama mihi venit. Virg. Le bruit, ou les nouvelles en sont venues jusques à moy.
    \
        In familiaritatem alicuius venire. Cic. Prendre accointance et familiarité avec aucun.
    \
        Tarda venit dictis, difficilisque fides. Ouid. A grande difficulté croit on aux parolles, Foy est adjoustee, etc.
    \
        In fidem alicuius venire. Liu. Se rendre à la merci d'autruy soubz l'asseurance par luy promise.
    \
        Ad finem venire dicitur res aliqua. Liu. Quand elle est mise à fin.
    \
        In flammam venire. Cic. Se mettre en la flamme et en danger.
    \
        Foeliciter haec res tibi venit. Cic. Tu as esté heureux en ceci.
    \
        Foeliciter rem tibi istam venire cupio. Cicero. Dieu t'en envoye joye.
    \
        Gradibus venire ad virtutem. Cic. Par degrez.
    \
        In gloriam summam venire. Cic. Parvenir à grand honneur.
    \
        Sub iactum telorum venire. Liu. Venir à un ject de dard pres.
    \
        Vident omnes qua de causa huic inimicus venias. Cicero. Pourquoy tu es ennemi de cestuy.
    \
        Ad inimicitias res venisset, etc. Cic. Il y eust eu de la noise et du courroux d'un costé et d'autre, La chose ne s'en fust point allee sans fascherie.
    \
        Ad internecionem venire. Liu. Estre peri, Estre tellement annichilé, qu'il n'en demeure point un.
    \
        In inuidiam ex gratia venire. Plin. iunior. Estre hay apres avoir esté en grace et credit.
    \
        In iudicium venire. Cic. Estre mis entre les mains du Magistrat pour en congnoistre.
    \
        In iudicium venit fama eius. Cic. Vient entre les mains des juges.
    \
        Liuor venit in artus. Ouid. Les membres deviennent noirastres.
    \
        In locum summum venire. Cicero. Parvenir à grand estat et honneur.
    \
        In medium venire. Cic. Venir en avant.
    \
        In mentem venit. Plaut. Il me souvient, Il me vient en memoire et souvenance.
    \
        Quae mihi veniebant in mentem. Cic. Desquels il me souvenoit.
    \
        Tibi in mentem veniat facito, quemadmodum vitam huiusce depinxeris. Cic. Te souvienne.
    \
        Venit mihi Platonis in mentem. Cic. Il me souvient de Plato.
    \
        Moeror summus venit ad eum morte fratris. Cic. Il est en fort grande tristesse pour la mort de son frere.
    \
        Dolor in morem venit meus. Ouid. Ma douleur est venue en coustume, Je suis tout endurci et accoustumé de souffrir.
    \
        Celerius talia ad nasum veniunt. Plin. On les sent plus tost au nez.
    \
        Ad nihilum venire. Cic. Venir à rien et à neant.
    \
        Ad nimium venire. Plin. Venir à trop.
    \
        Ad nomen venire. Plin. Venir quand on nous appelle par vostre nom.
    \
        In notitiam venire. Plin. Estre congneu.
    \
        In numerum oratorum venire. Cic. Estre dict et appelé orateur.
    \
        In obliuionem venire. Cic. Estre mis en oubli.
    \
        Obuiam venire. Cic. Venir au devant.
    \
        Sub oculos venire. Seneca. Estre veu à l'oeil.
    \
        In ordinem Senatorium venire. Cic. Estre receu Senateur, Estre du nombre des Senateurs.
    \
        Quum in otium venerimus. Cic. Quand nous aurons repos.
    \
        Ad pactionem venire. Cic. S'accorder.
    \
        In partem impensae venire. Cic. Payer sa part de la despense.
    \
        In periculum venire. Terent. Tomber en un danger.
    \
        Venit in periculum, ne et haec quae ab ipso parta sunt, amittat. Cic. Il est en danger de perdre cela.
    \
        Plaga venit vehementior. Cic. Le coup est plus grief.
    \
        In populos venire. Ouid. Venir parmi les gents.
    \
        In possessionem venire. Cic. Venir et entrer dedens et prendre possession.
    \
        In possessionem Reipublicae venire. Cic. Avoir le gouvernement de la Republique.
    \
        In potestatem alicuius venire. Caes. Tomber soubz sa puissance.
    \
        Ad potum, vel prandium venire. Plin. Cic. Aller boire ou disner.
    \
        Res Romana, quae prope exitium clade Cannensi venisset. Liu. Qui estoit presque venue jusques à la ruine.
    \
        Quo propius spem venerant. Liu. D'autant qu'ils avoyent plus d'esperance.
    \
        - quicquid ago, lepide omnia prospereque Veniunt. Plaut. Viennent à souhait.
    \
        Vulgatum illud, in prouerbium venit. Liu. On en a faict un proverbe.
    \
        In prouerbii consuetudinem venit, Largitionem fundum non habere. Cic. On en fait un proverbe.
    \
        Subita mors in quaestionem venit. Quintil. On en feit cas.
    \
        In religionem venit illi haec res. Cic. Il fait scrupule et conscience de cela.
    \
        - interea rumor venit Datum iri gladiatores. Terent. Un bruit vient.
    \
        Segetes veniunt. Virgil. Croissent.
    \
        Veni in eum sermonem, vt dicerem libenter me ad eam partem prouinciae primum esse venturum. Cic. Je tombay sur ce propos, de dire que, etc.
    \
        In sermonem hominum, atque in vituperationem venit. Cic. On parle mal de luy, et le blasme on.
    \
        In sermonem alicui venire. Cic. Tenir propos avec luy.
    \
        In societatem laudum alicuius venire. Cic. Estre participant de ses louanges, Avoir part à ses louanges.
    \
        In sortem prouinciae venire. Liu. Estre du nombre de ceuls desquels on mettoit les noms dedens l'urne, quand on jectoit au sort qui auroit le gouvernement de la Province.
    \
        In spem venire. Cic. Avoir esperance.
    \
        In spem ventum erat, discordia intestina dissolui rem Romanam posse. Liu. On avoit esperance.
    \
        Subsidio venire. Cic. Venir au secours.
    \
        Suppetias venire. Hirt. Venir au secours.
    \
        In suspicionem venire. Cic. Estre souspeconné.
    \
        Qui tibi in suspicionem nullo suo delicto venit. Cicero. Lequel tu souspeconnes à tort.
    \
        Audimus eum venisse in suspicionem Torquato de morte Pansae. Cic. On dit que Torquatus le souspeconne d'avoir tué Pansa.
    \
        Vinum taedio venit his. Plin. Ils hayent le vin.
    \
        Veni in tempore. Terent. Je suis venu tout à temps.
    \
        In tutelam venire. Cic. Estre soubz la tution d'aucun.
    \
        Ad vadimonium non venire. Cic. Faire default au jour de l'assignation, Ne comparoistre point en justice au jour promis.
    \
        Viam venire. Cic. Aller son chemin.
    \
        In vitam venire. Cic. Naistre.
    \
        In vnitatem venire. Plin. Se unir.
    \
        In vsum venire. Plin. Venir en usage.
    \
        In tomenti vsum veniunt. Plin. Servent de bourre.
    \
        Si vsus veniat. Terent. S'il vient à point, S'il en est mestier ou besoing.
    \
        Mihi vsu venturum non arbitrabar. Cic. Je ne pensoye pas qu'il me deust advenir, etc.
    \
        Venit idem vsu mihi, quod tu tibi scribis. Ci. Il m'advient le pareil qu'à toy.
    \
        Venitur, pen. prod. Impersonale. Plin. iunior, Venitur ad me: consurgo. On vient à moy.
    \
        Ad me ventum est. Cic. On est venu à moy.
    \
        Iuxta seditionem ventum. Tacit. On est presque venu jusques à sedition.

    Dictionarium latinogallicum > venio

  • 2 sehen

    sehen, I) v. intr.: 1) Sehkraft haben und vermittels derselben die Gegenstände um sich wahrnehmen: videre (übh.). – cernere oculis u. bl. cernere (die Gegenstände deutlich wahrnehmen). – nicht s., caecum esse (von Natur od. durch Blendung); oculis oder luminibus captum esse. luminibus orbatum esse (durch Blendung etc.): gut, scharf s., bene, acute, acriter videre: bei Nacht besser sehen als bei Tage, [2107] noctu plus quam interdiu cernere: nicht gut, nicht weit sehen (können), parum prospicere; oculis non satis prospicere: mit dem einen Auge nicht gut s., altero oculo non aeque bene uti; altero oculo minus bene videre: es kann jmd. wieder sehen, alqs caecitate liberatur (im allg.); alqs oculos oder lumen recipit (durch Zufall, durch ein Wunder); alci visus restituitur. alci oculi restituuntur (durch Heilung): man kann (wegen der Dunkelheit etc.) nicht sehen, oculorum cessat usus: soweit man sehen kann, quo longissime oculi conspectum ferunt; quā visus est: weit s. (im Geiste), plus videre: vor Furcht weder recht sehen noch recht hören, prae metu neque oculis neque auribus satis competere: sehe ich recht? satin ego oculis cerno? wenn ich recht sehe, si satis cerno.

    2) die Augen (des Körpers u. bildl. des Geistes) auf etwas richten: videre (bes. = nachsehen, zusehen; auch = betrachten, eine Betrachtung anstellen, gew. mit folg. Relativ). – auf oder nach etwas s., oculos in alqd conicere (die Augen auf etwas richten); despicere ad oder in alqd (auf etwas herabsehen); alqd spectare (etwas ansehen, z.B. nach Osten sehen und beten, daß etc., ortum solis spectare et precari, ut etc.); alqd intueri (genau auf etwas hinschauen, z.B. nach dem Himmel, caelum: auf die Erde. terram); alci rei prospicere od. consulere od. consulere ac prospicere. alci rei servire (bildl., für etwas sorgen, z.B. commodis suis od. commodis suis utilitatique: u. alcis saluti); alci rei providere (aus Vorsorge anschaffen, z.B. auf Getreide, rei frumentariae); alcis rei esse amantem (an etwas Gefallen finden etc., z.B. esse similitudinis amantiorem quam pulchritudinis). – auf das Buch, auf das Konzept (Blatt) s., ad libellum respicere. – nicht auf etw. s., oculos ab alqa re avertere (eig., den Blick von etw. wegwenden); minus indulgere alci rei (weniger auf etw. geben, z.B. eloquentiae); alqd neglegere (etwas vernachlässigen). – bei den Taten auf die Absicht s., facta ad consilium dirigere. – scharf bei jmds. Fehlern s., vitia in alqo acerrime videre. – wie wir am König Alexander s., ut Alexandrum regem videmus. – darauf s., daß etc., s. darauf halten. – in die Ferne s., prospicere, nach etwas, in alqd (eig.); videre in futurum. longe prospicere futuros casus (in die Zukunft sehen): in die Höhe, nach oben s., suspicere; oculos tollere: nach unten s., despicere: nach hinten s., respicere: nicht in die Sonne s. können, intueri solem adversum nequire. – zur Erde (auf den Boden) s., despicere ad oder in terram; oculos in terram demittere od. deicere (die Augen niederschlagen). – sieh einmal, vide: siehe da, siehe, da ist, s. siehe. – sehen (zusehen), ob... oder etc., experiri, utrum... an etc. – ich will sehen (zusehen), was zu tun ist, videbo, quid faciendum sit: wegen der Mutter will ich nachher sehen (was zu tun ist), post de matre videro: wir wollen nun sehen (zusehen, betrach ten), was diese dagegen einzuwenden pflegen, nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent: er mag selbst sehen (zusehen), ipse viderit.

    [2108] II) v. tr. mit den Augen (des Körpers und bildl. des Geistes) wahrnehmen: videre (eig.; u. bildl. = erkennen, einsehen, mit folg. Akk. u. Infin). – cernere (deutlich wahrnehmen); verb. cernere et videre (= deutlich sehen). – aspicere (anb licken, hinblicken auf etwas). – conspicere. conspicari (ins Gesicht fassen, erblicken, ansichtig werden, letzteres bes. aus der Ferne und plötzlich). – spectare (schauen, anschauen). – intellegere alqd od. mit folg. Akk. u. Infin. (bildl., einsehen). – iudicare (bildl. urteilen). – etwas nicht s. können, alqd videre non posse (z.B. kein Blut, sanguinem); ne conspicere quidem posse alqd (z.B. kein Blut, cruorem): etw. nur mit Schauder sehen können, alqd perhorrescere (z.B. Blut, vulnera et sanguinem). – nicht weit von sich, vor sich etwas s., prospicere alqd (auch bildl., = einer Sache nahe sein, z.B. senectutem): mit eigenen Augen s., s. Auge. – etwas aus etwas s., cognoscere alqd ex alqa re (aus etwas ersehen); alqd intellegere ex alqa re (daraus einsehen); iudicare ex alqa re de alqa re (nach etwas urteilen über etwas). – ich sehe meine Freude, meine Luft an etwas, ich sehe etwas gern, s. »es macht mir etwas Freude« unter »Freude«: jmd. gern s., alci cupere. alci velle od. bene velle (jmdm. wohlwollen): jmd. nicht gern s., alci male velle: alci nolle: von jmd. gern gesehen werden, gratiosum esse alci od. apud alqm: es gern s., daß od. wenn etc., cupere od. velle mit Akk. u. Infin. oder mit ut u. Konj.: wie gern sähe ich es, wenn etc., quam vellem (mit Konj. mit u. ohne ut). – etwas nicht sehen wollen, conivēre in alqa re (die Augen bei etwas zudrücken). – weiter s. in etwas, plus videre in alqa re (z.B. in re publica). – zu sehen wünschen, bl. durch vel le mit Infin. Pass., z.B. das wünschte ich getan zu sehen, hoc fieri velim. – den möchte ich s., der es wagt, dies zu sagen, cupio videre, qui id audeat dicere. – siehst dunicht, daß etc., ecquid vides mit Akk. u. Infin. (um aufmerksam zu machen, z.B. sed heus tu, ecq uld vides Kalendas venire, Antonium non venire?); videsne oder viden mit Akk, u. Infin. (um Zweifel od. Verwunderung auszudrücken, z.B. viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?): seht ihr wohl, wie etc.? videtisne, ut etc.? – sich genötigt (gezwungen sehen), zu etc., cogi m. Infin.

    sehen lassen, spectandum praebere oder gew. in conspectum dare (zur Schau stellen). – oculis subicere (den Augen zur Schau geben, z.B. oculis populi epulas). – ostendere (etwas zeigen, z.B. omnia quae visenda sunt in urbe alci: u. noli hanc epistulam ei ostendere). monstrare (zeigen, weisen, z.B. tau ros ex imperio dimicantes). – aperire (Verdecktes offen sehen lassen, z.B. cum nix discussa aperire humum coepit: u. aperit ramum, qui veste latebat). sich sehen lassen, se spectandum praebere, vor jmd., alci (v. Pers.); se ostendere (sich zeigen, v. Pers.); conspici in conspectum venire (erb lickt werden, zu Gesicht kommen, v. Perf. u. Dingen); se alci in conspectum dare. se in conspectum alcis committere (jmdm. vor Augen treten, von Pers.); se commitere alci (vor jmd. zu treten [2109] wagen); aperiri. se aperire (offen zutage kommen, v. Gestirnen etc.); conspicuum esse. conspici (den Leuten auffallen durch Außerordentliches in seiner Erscheinung). – sich öffentlich s. lassen, in publico conspici pati; in conspectum populi se committere; se publico committere (z.B. non ausus est): sich nicht öffentlich s. lassen, in publicum non prodire: sich s. lassen können, conspici: sich vor jmd. nicht s. lassen, alcis conspectum vitare oder fugere; alcis aditum sermonemque defugere (jmds. Umgang meiden): um sich s. zu lassen, spectaculi gratiā. – sich mit etwas s. lassen wollen, alqd ostentare (z.B. artem nandi).

    deutsch-lateinisches > sehen

  • 3 cōnspectus

        cōnspectus ūs, m    [com- + SPEC-], a seeing, look, sight, view, range of sight, power of vision: casurusne in conspectum animus: quo longissime conspectum oculi ferebant, L.: conspectu urbis frui: Dari mi in conspectum, T.: paene in conspectu exercitūs, before the eyes, Cs.: conspectu in medio constitit, before all eyes, V.: illam e conspectu amisi meo, T.: in conspectum venire, N.: ex hominum conspectu morte decedere, N.: (mons) in conspectu omnium excelsissimus, Cs.: conspectum fugit, notice, O.—Presence, proximity, countenance, sight: scio fore meum conspectum invisum, T.: huic vestrum conspectum eripere, banish from: missis in conspectu cecidere lapides, L.: frequens vester, i. e. your assembled presence: procul a conspectu imperii: velut e conspectu tolli, Ta. — Appearance: animi partes, quarum est conspectus inlustrior: conspectu suo proelium restituit, L.— Fig., a mental view, glance, survey, consideration, contemplation: in conspectu animi: ut ea ne in conspectu quidem relinquantur: me a conspectu malorum avertere, L.
    * * *
    I
    conspecta -um, conspectior -or -us, conspectissimus -a -um ADJ
    visible, open to view; remarkable/striking/eminent/distinguished; conspicuous
    II
    view, (range of) sight; aspect/appearance/look; perception/contemplation/survey

    Latin-English dictionary > cōnspectus

  • 4 erblicken

    erblicken, conspicere. conspicari (ansichtig werden). – ich erblicke jmd., auch alqs venit in conspectum meum. – ich erblicke etwas vor mir (habe nach vorn die Aussicht auf etwas), prospicio, prospecto alqd (von wo aus, ex alqo loco). – sich e. lassen, se in conspectum dare; in conspectum venire: sich nicht auf der Straße. an öffentlichen Plätzen etc. e. lassen. publico carere od. abstinere; hominum celebritatem fugere. – das Licht der Welt e., hanc lucem aspicere; in lucem edi.

    deutsch-lateinisches > erblicken

  • 5 vor

    vor, I) zur Angabe des Früherseins in Raum u. Zeit: ante (vor, in Raum u. Zeit). – ob (vor, von oben her u. in Beziehung auf die Oberfläche eines Gegenstandes). – pro (vor, [2583] vorwärts, nach vorn zu). – extra (außerhalb). – ab nc (»von jetzt an«, in der Zeit zurückgerechnet, »vor nun«; zu welchem Warte die Zeit um wieviel [von jetzt an] im Ablat. gesetzt wird [mit dem Akkusat. ist abhinc = seit nun]). – vor dem Lager, ante castra: pro castris: vor dem Tor, ante portam; extra portam: vor der Tür, ante ianuam; a ianua (von der Tür aus, z.B. sich umsehen, prospicere): vor dem Altare (reden etc.), pro ara; ex ara (z.B. contionari): vor den Füßen, ante pedes: vor den Augen, ante oculos (vor jmd., z.B. liegen, positum esse); ob oculos (von oben vor den Augen her, z.B. schweben, versari): vor der Zeit, ante tempus; ante diem: vor drei Jahren, ante tres annos; tribus abhinc annis: den Fluß vor sich haben, flumen prae se habere: ich habe (sehe) jmd. vor mir, alqs in conspectum venit. – II) im Angesicht, in Gegenwart: coram. – vor jmd., coram alqo; praesente alqo (indem jmd. gegenwärtig ist); inspectante alqo (indem jmd. zusieht); apud alqm (bei jmd. als offiziell beteiligtem, z.B. apud populum, apud iudices). – Die Verba, die wir mit »vor« in dieser Bedeutung konstruieren, nehmen im Lateinischen meist einen bloßen Kasus zu sich, z.B. vor jmd. aufstehen, alci assurgere: vor jmd. fliehen, alqm od. alcis aspectum fugere. – III) zur Bezeichnung der Abwehr, des Schutzes, der Entfernung von widrigen Dingen: ab (von seiten). – adversus. contra (gegen). – vor etwas sicher, geschützt sein, ab alqa re tutum esse. – Bei den meisten Verben aber ein bloßer Kasus, z.B. sich vor jmd. fürchten, alqm metuere od. timere. – Bei den Substantiven durch den bloßen Genetiv, z.B. die Scheu vor Anstrengung, laboris fuga: die Achtung vor einem Greise, reverentia senis. – IV) zur Angabe der Ursache: prae (als hindernde Ursache, z.B. solem prae iaculorum multitudine non videre: u. prae gaudio vix compotem esse animo). – propter (als Beweggrund, wegen, halber, z.B. propter metum parēre). – Bei Angabe der wirkenden Ursache, durch die etwas herbeigeführt wird, nur der bloße Ablat., z.B. vor Freude sterben, gaudio mori: vor Schmerz die Erde mit den Füßen stampfen, cogente dolore terram pedibus tundere. – Bedeutet »vor« in Rücksicht auf, was betrifft, so steht im Latein. häufig per, z.B. vor mir soll er Ruhe haben, per me quiescat licet. – V) zur Angabe des Vorzugs: ante (vor etwas vorausstehend, voraus im Vergleich mit einem andern). – praeter (mehr als etc.). – vor Alexander stehen (ihn übertreffen), ante Alexandrum esse: vor allen würdig sein, praeter ceteros dignum esse. – VI) zur Bezeichnung der Richtung nach dem Vorderteile, in das Angesicht von etwas: ad (zu... hin). – in mit Akk. (in... hinein). – jmd. vor den Richter führen, alqm ad iudicem adducere: jmdm. vor die Augen kommen, in alcis conspectum venire: jmd. vor sich lassen, alci potestatem sui conveniendi facere.

    deutsch-lateinisches > vor

  • 6 vorlassen

    vorlassen, I) vorauslassen: *alqm praecedere pati. – II) zulassen: admittere (im allg., vor sich lassen). – admittere in conspectum suum (vor sein Angesicht lassen). – alqm introduci od. in cubiculum intromitti iubere (in das Zimmer hineinführen lassen, z.B. alqm primum [Akk.]). – facere sui adeundi potestatem. potestatem sui praebere. alci conveniendi potestatem facere. conveniendi aditum alci dare. alqm admittere (Erlaubnis zum Eintritt zu sich geben, Audienz erteilen). – alqm audire (jmd. hören, anhören). – alci senatum dare (jmdm. Audienz im Senate geben). – jmd. nicht v., auch alci aditum negare; alqm in conspectum venire vetare; alqm excludere: niemand v., se conveniri od. adiri nolle. – einen bei jmd. v., alqm ad alqm admittere (zulassen); alqm in cubiculum alcis introducere (jmd. in das Zimmer jmds. einführen, z.B. alqm primum [Akk.]); alci aditum dare ad alqm (jmdm. Zutritt zu jmd. gewähren). – bei jmd. vorgelassen sein wollen, aditum conveniendi petere; aditum ad alqm postulare; ostendere se cum alqo colloqui velle. – vorgelassen werden, s. vorkommen no. II. – Vorlassen, das, - ung, die, admissio (in bezug auf den, der jmd. vorläßt). – aditus (in bezug auf den, der vorgelassen wird).

    deutsch-lateinisches > vorlassen

  • 7 complexus

    complexus, ūs, m. (complector), das Umfassen, Umschließen, I) eig.: a) das Umfangen, die Umschließung, mit Armen, Körper usw., pedes ad gressum compositi, brachia ad complexum, Col.: conchyliorum conchas complexu crinium frangere (v. den Polypen), Plin.: quercum complexibus ambire, poet. = mit beiden Armen umfaßt halten, Ov.: c. corporum, Cic.: in somnis Venereo complexu iungi, Cic. – Insbes., α) die Umschlingung, Umarmung aus Wohlwollen, Liebe, Zärtlichkeit, complexus, osculatio, Cic.: c. ultimus, Liv.: complexus artiores, Sen., artissimi, Petr.: complexus (Plur.) summae benevolentiae, Cic.: o qui complexus et gaudia quanta fuerunt! Hor.: complexus alci dare, Ov.: ferre matri obviae complexum, der herankommenden Mutter mit ausgebreiteten Armen entgegeneilen, Liv.: accipere complexum, die U. annehmen, gestatten, sich umarmen lassen, Liv.: currere ad alcis complexum, in jmds. Arme (von woher) eilen, Cic.: venire Brundisium, in sinum quidem et complexum mimulae, nach B. kommen, nämlich an den Busen u. in die Arme der M. (= um nämlich an dem B. u. in den A. der M. auszuruhen), Cic. – u. (im Bilde vom Liegen des Lieblings am Busen u. in den Armen) de complexu eius ac sinu, seine Lieblinge, Busenfreunde, Cic.: ebenso in sinu semper et complexu alcis esse, ein Gegenstand der zärtlichsten Sorgfalt und Liebe sein, Cic.: u. (im Bilde) habere artes in complexu, oculis, auribus, sie liebreich pflegen, gern auf sie sehen, gern auf sie horchen, Plin. pan. – haerere in complexu liberorum, Quint.: tenere alqm suo complexu (v. Vaterland), Cic.: alqm retinere vi et complexu suo, Cic. – alqm dimittere e complexu suo, Cic.: alqm e od. ab complexu alcis abripere, Cic. u. Liv.: alqm od. se e complexu alcis eripere, Cic.: alqm de matris complexu avellere atque abstrahere, Cic.: alqm a complexu suorum distrahere, Cic.: liberos a parentum complexu divellere, Sall.: alqm de complexu parentum suorum ad mortem cruciatumque rapere, Cic. – emori in complexu alcis, Cic.: alqm interficere in complexu matris, Iustin.: alqm trucidare in complexu liberorum coniugisque, Cic. – β) die feindliche Umschlingung, luctari complexu, v. Polypen, Plin.: complexum armorum vitare, das Handgemenge, Tac.: in Martis complexu cadere, Ps. Quint. decl. ( bei Caes. b. c. 3, 8, 4 jetzt Caesari in conspectum venire). – γ) der Beischlaf, Scribon. 118. – b) die räuml. Umfassung, Umschließung, qui(mundus) omnia complexu suo coërcet et continet, Cic.: lapides speculares alligati complexu silicis, Plin. – II) übtr.: a) das Umfassen mit unserem liebevollen Wohlwollen, c. totius gentis humanae, Cic. de fin. 5, 65. – b) die Zusammenfassung, Verknüpfung, Verbindung in der Rede, c. loquendi seriesque, Quint.: c. brevis verborum, Quint.: c. rerum, personarum, temporum, Quint.

    lateinisch-deutsches > complexus

  • 8 complexus

    complexus, ūs, m. (complector), das Umfassen, Umschließen, I) eig.: a) das Umfangen, die Umschließung, mit Armen, Körper usw., pedes ad gressum compositi, brachia ad complexum, Col.: conchyliorum conchas complexu crinium frangere (v. den Polypen), Plin.: quercum complexibus ambire, poet. = mit beiden Armen umfaßt halten, Ov.: c. corporum, Cic.: in somnis Venereo complexu iungi, Cic. – Insbes., α) die Umschlingung, Umarmung aus Wohlwollen, Liebe, Zärtlichkeit, complexus, osculatio, Cic.: c. ultimus, Liv.: complexus artiores, Sen., artissimi, Petr.: complexus (Plur.) summae benevolentiae, Cic.: o qui complexus et gaudia quanta fuerunt! Hor.: complexus alci dare, Ov.: ferre matri obviae complexum, der herankommenden Mutter mit ausgebreiteten Armen entgegeneilen, Liv.: accipere complexum, die U. annehmen, gestatten, sich umarmen lassen, Liv.: currere ad alcis complexum, in jmds. Arme (von woher) eilen, Cic.: venire Brundisium, in sinum quidem et complexum mimulae, nach B. kommen, nämlich an den Busen u. in die Arme der M. (= um nämlich an dem B. u. in den A. der M. auszuruhen), Cic. – u. (im Bilde vom Liegen des Lieblings am Busen u. in den Armen) de complexu eius ac sinu, seine Lieblinge, Busenfreunde, Cic.: ebenso in sinu semper et complexu alcis esse, ein Gegenstand der
    ————
    zärtlichsten Sorgfalt und Liebe sein, Cic.: u. (im Bilde) habere artes in complexu, oculis, auribus, sie liebreich pflegen, gern auf sie sehen, gern auf sie horchen, Plin. pan. – haerere in complexu liberorum, Quint.: tenere alqm suo complexu (v. Vaterland), Cic.: alqm retinere vi et complexu suo, Cic. – alqm dimittere e complexu suo, Cic.: alqm e od. ab complexu alcis abripere, Cic. u. Liv.: alqm od. se e complexu alcis eripere, Cic.: alqm de matris complexu avellere atque abstrahere, Cic.: alqm a complexu suorum distrahere, Cic.: liberos a parentum complexu divellere, Sall.: alqm de complexu parentum suorum ad mortem cruciatumque rapere, Cic. – emori in complexu alcis, Cic.: alqm interficere in complexu matris, Iustin.: alqm trucidare in complexu liberorum coniugisque, Cic. – β) die feindliche Umschlingung, luctari complexu, v. Polypen, Plin.: complexum armorum vitare, das Handgemenge, Tac.: in Martis complexu cadere, Ps. Quint. decl. ( bei Caes. b. c. 3, 8, 4 jetzt Caesari in conspectum venire). – γ) der Beischlaf, Scribon. 118. – b) die räuml. Umfassung, Umschließung, qui(mundus) omnia complexu suo coërcet et continet, Cic.: lapides speculares alligati complexu silicis, Plin. – II) übtr.: a) das Umfassen mit unserem liebevollen Wohlwollen, c. totius gentis humanae, Cic. de fin. 5, 65. – b) die Zusammenfassung, Verknüpfung, Verbindung in der Rede, c. loquendi se-
    ————
    riesque, Quint.: c. brevis verborum, Quint.: c. rerum, personarum, temporum, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > complexus

  • 9 erscheinen

    erscheinen, I) sichtbar werden; apparere. comparere (zum Vorschein kommen. vor Augen sein). – in conspectum venire. conspici (vor Augen treten, sich erblicken lassen). – videri (gesehen werden, mit jmd., cum alqo, an einem Orte, in alqo loco). – se offerre. offerri. occurrere (zufällig entgegentreten, z.B. von einer Geistergestalt). – erumpere (plötzlich hervortreten). – exsistere (plötzlich auftreten, von berühmten Männern). – appellere navem ad etc. (wo landen, von Schiffenden). – advenire (herbeikommen übh). – prodire (hervorgehen [818] ins Publikum, z.B. in contionem [in der Verf.]: in scaenam [auf der Bühne]; auch v. Lebl., z.B. novae comoediae prodeunt). – edi (herausgegeben werden, v. Schriften; s. »herauskommen« die Synon. u. Redensarten). – es erscheint mir etwas so u. so, videtur mihi. – öffentlich e., in publicum prodire; procedere (z.B. cum purpurea veste, in P.). – nicht e., s. (nicht) ausgehen: nicht weiter, nicht mehr e., apparere desinere (z.B. apud Capreae paludem, v. Romulus). – es erscheint mir etwas im Traume, in somno video alqd; speciem alcis rei per quietem oblatam video. – eine Schrift e. lassen, s. herausgeben. – II) sich einstellen: adesse. – persönlich e., coram od. praesentem adesse: in einer, Versammlung e., in contione adesse: vor jmd. e., praesto esse alci (vor einem Höhern. um seine Befehle entgegenzunehmen; dah.: jmd. vorsich e. lassen, sibi alqm esse praesto velle).

    deutsch-lateinisches > erscheinen

  • 10 Gesichtskreis

    Gesichtskreis, Horizont, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: horizon, ontis,m. (ὁρίζων) rein lat. finiens circulus od. bl. finiens od. finitor. – die Sonne tritt über den G. (Horizont), kommt über den G. (Horizont), sol emergit de subterranea parte; sol emergit supra terram. – 2) übtr.: a) für den Himmel übh.: caelum, z.B. ein freier Gesichtskr. (od. Horizont), caelum vacuum. – b) Blick etc.: aspectus (Aussicht). – conspectus (Anblick). – es beschränkt etw. unsern G., alqd aspectum nostrum definit: in den G. kommen, in conspectum venire: sich aus dem G. entfernen, e conspectu abire, auferri; e conspectu terrae auferri (v. Schiffenden): etwas aus dem G. verlieren, alqd e conspectu amittere. – II) bildl.; z.B. es liegt etw. außer meinem G. (geht über meinen Horizont), alqd procul est a mea cognitione: etw. liegt nicht außer meinem G., alqd infra me positum est.

    deutsch-lateinisches > Gesichtskreis

  • 11 zeigen

    zeigen, I) = weisen, w. s. – sich zeigen, a) von Personen: se ostendere (im allg.). – in conspectum venire od. se dare (vor die Augen kommen, den Leuten unter die Augen treten). – comparere (zum Vorschein kommen). – sich dem Volke z., os suum populo ostendere: sich öffentlich z., in publicum prodire od. procedere (unter das Publikum gehen, sich außer dem Hause z.); palam obversari (offen vor den Leuten herumgehen): sich nicht öffentlich z., publico abstinere od. carere; domi od. domo se tenere (sich zu Hause halten): sich selten öffentlich z., raro domo egredi: sich nicht öffentlich zu zeigen wagen, se publico non committere: sich vor dem Lager z. (von Feinden), obversari castris. – b) von Dingen: apparere. comparere (erscheinen, zum Vorschein kommen, z.B. periculum apparet). – cerni (gesehen werden). – obversari (vorschweben, z.B. von einer Gestalt im Traume). – emergere (plötzlich auftauchen, plötzlich zum Vorschein kommen, von Sternen, von Übeln etc). – offerri (dargeboten werden, auxilium offertur: u. occasio rei gerendae offertur). erumpere (hervorbrechen, sich plötzlich zeigen, z.B. erumpit saevitia alcis). – II) an den Tag legen: ostendere (offen, ohne Rückhalt vor Augen legen, z.B. potestatem suam). patefacere (offenbar machen, z.B. odium in alqm). – exhibere, jmdm., alci (betätigen, z.B. alci benevolentiam). – praebere alci (jmdm. beweisen, z.B. fidem in periculis).praestare, jmdm., alci (leisten, durch sein Benehmen zeigen, z.B. fidem, benevolentiam, animum). – probare (durch die Tat bewähren, z.B. virtutem). – navare, gegen jmd., in alqm (eifrig an den Tag legen. z.B. benevolentiam suam). – uti alqā re (üben, z.B. non minus prudentiā quam fortitudine). – esse mit Abl. der Subst. und Adj ekt. (die und die Eigenschaft besitzen, z.B. Metellus tantā diligentiā fuit, ut etc.). – gänzliche Unbekanntschaft mit etwas z., omnino ignarum esse alcis rei. sich zeigen, a) von Personen: se ostendere (z.B. te ostendes, qui vir sis). – sich zeigen als einen, se ostendere alqm (sich offen benehmen als etc., z.B. se alci inimicum: u. se ducem); se praebere alqm, gegen jmd, in alqm u. in alqo u. alci, in oder bei etw., in alqa re (durch sein Benehmen sich erweisen, z.B. in eos se severum: u. in utroque se dissimilem: u. bene de se meritis se gratum: u. se in testimonio religiosum); se praestare (sich beweisen, z.B. se virum); reperiri alqm (gefunden werden als etc) z.B. luxuriosus dissolutus, libidinosus intemperans reperiebatur); esse alqm in alqm od. in alqa re (der u. der sein, z.B. in amicos fidelis erat: u. esse iniustum in alqm: u. domi [2767] parci erant). – b) von Dingen: apparere (ersichtlich sein, absol., z.B. res apparet: od. mit folg. Akk. u. Infin., z.B. quo proelio facile apparuit equitatu meliorem Poenum esse: od. mit folg. Relativsatz, z.B. Datames primum, qualis esset, apparuit in bello, quod rex adversus Cadusios gessit). – elucere (hervorleuchten, sichtbar sein, z.B. amicitia magis elucet inter aequales: u. multa lectio in subitis [Stegreifreden], multa scriptio elucet). – es zeigt sich etwas darin, daß etc., est, ut etc. (z.B. est hoc commune vitium in magnis liberisque civitatibus, ut invi. dia gloriae comes sit). – es zeigt sich, daß ich etc., invenior od. reperior mit Nom. und Infin. (s. Cic. Verr. 4, 3 u. de rep. 2, 28). – III) dartun etc.: ostendere (seine Meinung über einen Fall aussprechen). – demonstrare (ausführlich vor Augen legen). – declarare (klar u. deutlich dartun, z.B. res declarabit). – docere, jmdm. etwas, alqm alqd (als unmaßgebliche Ansicht u. Meinung vortragen). – probare (plausibel-, glaublich machen, als wahrscheinlich dartun, z.B. perfacile factu esse alci probare conata perficere). – exponere (durch Worte vorlegen, darstellen). – explicare (deutlich, ausführlich entwickeln).

    deutsch-lateinisches > zeigen

  • 12 Представляться

    - apparere; in conspectum venire; succurrere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Представляться

  • 13 conspectus

    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
        Conspectus, Nomen ex participio. Liu. Qu'on regarde fort attentivement, Qui est de grande monstre.
    \
        Nihilo mea turba, quam vllius conspectior erit. Liu. Je ne seray de rien mieulx accompaigné qu'un autre.
    \
        Supplicium conspectius. Liu. Qui fut d'autant plus regardé, et où il se trouva plus de gens.
    \
        Pars nulla conspectior capillis. Ouidius. Il n'y avoit rien plus beau, ne plus digne d'estre veu et regardé que les cheveux.
    \
        Platano conspectior. Ouid. Plus belle à veoir que, etc.
    \
        Conspectus, huius conspectus, Verbale, Significat aspectum. Le regard, La veue.
    \
        Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti. Virgil. A peine avoyent ils perdu la veue de la Sicile.
    \
        In conspectum aspicere. Plaut. Regarder devant soy.
    \
        In conspectu alicuius astare. Cic. Estre devant luy.
    \
        In conspectum cadere. Cic. Povoir estre veu.
    \
        In conspectu consedimus omnes. Cic. Vis à vis l'un de l'autre.
    \
        In medio conspectu consistere. Virgil. S'arrester au milieu de ceulx qui nous regardent.
    \
        In conspectum se dare. Cic. Se monstrer, Se mettre en veue.
    \
        E conspectu euolare. Cic. S'en aller vistement de devant.
    \
        Conspectus fit, Sub ab hominibus. Cic. Quand le peuple accourt pour veoir quelque chose de nouveau.
    \
        Fugere conspectum aliquorum. Cic. Ne se point vouloir trouver devant eulx, Fuir et eviter leur presence.
    \
        Prodire in conspectum alicuius. Plautus. Venir en la presence d'aucun.
    \
        Reddere conspectum alicuius. Virgilius. Remettre en veue, Faire revoir.
    \
        Quae est in oppidi conspectu. Varro. Au devant, et à la veue de la ville.
    \
        In conspectum alicuius venire. Cic. Se presenter à luy.
    \
        Conspectum alicuius vereri. Terent. Ne s'oser trouver devant aucun.
    \
        Vno in conspectu omnia videre. Cic. Devant soy, tout d'une veue.

    Dictionarium latinogallicum > conspectus

  • 14 conspectus

    1. cōnspectus, a, um, PAdi. (v. conspicio), in die Augen fallend, I) im allg., sichtbar, tumulus, Liv.: conspecti inter se, Liv.: agmina ex pluribus collibus inter se satis c., Liv.: tumulus hosti c., Liv.; vgl. Fabri Liv. 22, 4, 6. – II) (m. Compar.) prägn., in die Augen fallend = auffalend, Aufsehen erregend, hervorstechend, hervorstrahlend, a) v. Pers.: conspectus elatusque supra modum hominis, Liv.: conspecta iuventus, die Neliden, Ov.: turba conspectior, Liv.: Galatea platano conspectior altā, stattlicher als usw., Ov.: patris avique fama conspectum eum efficiebat, Liv. – b) v. Lebl.: conspecta mors eius fuit, quia publico funere est elatus, Liv.: supplicium conspectius eo, quod etc., Liv.: ne in ipsa urbe conspectior mors foret, Tac.
    ————————
    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht
    ————
    auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl.
    ————
    (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.
    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles
    ————
    (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.
    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv
    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conspectus

  • 15 conspectus [2]

    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl. (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.

    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.

    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv

    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – / Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    lateinisch-deutsches > conspectus [2]

  • 16 conspectus

    1.
    conspectus, a, um, Part. and P. a., from conspicio.
    2.
    conspectus, ūs, m. [conspicio], a seeing, looking at, a look, sight, view, the range or reach of sight, the power of sceing (freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.: casurusne in conspectum videatur animus, an tanta sit ejus tenuitas, ut fugiat aciem, Cic. Tusc. 1, 22, 50:

    quo longissime conspectum oculi ferebant,

    Liv. 1, 18, 8:

    obscuritas lucis Romanis non adimebat in omnis partes conspectum,

    id. 37, 41, 3:

    conspectu urbis frui,

    Cic. Sull. 9, 26:

    suorum,

    id. Mur. 41, 89: sese dare in conspectum, Enn. Ann. ap. Cic. Div. 1, 20, 41:

    dare se in conspectum alicui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 31; Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86; cf.:

    alicui in conspectum prodire,

    Ter. Phorm. 2, 4, 3:

    prodire ad aliquem in conspectum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 84; id. Most. 5, 2, 33:

    paene in conspectu exercitūs nostri,

    before the eyes, Caes. B. G. 1, 11:

    illam e conspectu amisi meo,

    Ter. Eun. 2, 3, 2:

    venire in conspectum alicujus,

    Cic. Fin. 1, 7, 24; Nep. Con. 3, 3 al.:

    fugere e conspectu alicujus,

    Ter. Hec. 1, 2, 107; Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

    ex hominum conspectu morte decedere,

    Nep. Timol. 1, 6:

    fugare aliquem e conspectu,

    Lucr. 3, 49:

    conspectum fugere,

    Ov. M. 2, 594.—
    2.
    Pregn., public attention, notice:

    subito consilium cepi ut ante quam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo,

    Cic. Att. 7, 10 init.
    II.
    Meton.
    A.
    Presence, proximity (very freq.; in many connections coinciding with the foregoing, as the phrase venire in conspectum can be translated to come before the eyes or to come near; so also e conspectu fugere, etc.).
    1.
    Of persons:

    etsi scio, eis fore meum conspectum invisum hodie,

    Ter. Hec. 5, 2, 22:

    (tibi) cujus prope in conspectu Aegyptus est,

    Cic. Fam. 1, 7, 5; so, in conspectu, in the presence or vicinity, before the eyes, before the face of, in sight, id. Agr. 1, 3, 7; Caes. B. G. 2, 25 fin.; Liv. 1, 31, 2; Verg. A. 1, 184.—
    2.
    Of inanimate things:

    quercus, quae est in oppidi conspectu,

    Varr. R. R. 1, 7, 6:

    procul a conspectu imperii,

    Cic. Agr. 2, 32, 87: spectet patriam;

    in conspectu legum libertatisque moriatur,

    id. Verr. 2, 5, 66, § 170.—
    B.
    Appearance (cf. adspectus;

    very rare): videamus animi partis, quarum est conspectus inlustrior,

    Cic. Fin. 5, 18, 48 Madv. ad loc.:

    Hieronymus... primo statim aspectu omnia quam disparia essent ostendit,

    i. e. at the first view the public had of him, Liv. 24, 5, 2; 6, 8, 6.—
    III.
    Trop., the mental view, glance, survey, consideration (rare, but in good prose):

    quae ponunt in conspectu animi, quae cernere et videre non possumus,

    Cic. de Or. 3, 40, 161:

    et cognitio naturae,

    id. Leg. 1, 23, 61:

    uno in conspectu omnia videre,

    id. Brut. 4, 15; id. Leg. 3, 5, 12; Quint. 10, 1, 6; 7, 1, 4; Liv. 10, 25, 12:

    ut ea ne in conspectu quidem relinquantur,

    never come into consideration, are scarcely observed, Cic. Fin. 5, 31, 93.—
    B.
    In Gellius concr., like the Gr. sunopsis, a short view, sketch, synopsis, Gell. 17, 21, 2; 19, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conspectus

  • 17 venio

    venio, vēnī, ventum, venīre (βαίνω = *βανjω, altind. gámati, geht, gotisch qiman, ahd. quëman), kommen (Ggstz. abire, discedere, manere), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: istinc, Cic.: huc, Cic.: istuc, Cic.: foras, Plaut.: redeant, unde venerint, Liv.: qui unā venerant, Cic.: ab domo (Heimat), Liv.: ad alqm, Cic.: ad urbem, Cic.: in Cariam ex insula, Plaut.: in astu, Ter. u. Nep.: in Tusculanum, Cic.: in conspectum, Caes. u. Nep.: in conspectum alcis, Hirt. b.G.: sub aspectum, Cic.: sub oculos, Sen. u. Quint.: sub ora viri caelo, von Tauben, Verg. – m. bl. Acc. loc., domum ad alqm, Cic.: domum alcis saepe salutandi causā, Mat. in Cic. ep.: sexto die Delum Athenis, Cic.: poet. tumulum, Verg.: fines Ausonios, Verg.: Scythiam, Verg. – m. Ang. mit wem? cum equitatu, Caes.: ceteros cum custodibus in aedem Concordiae venire iubet, läßt er unter Bedeckung in den T. der C. bringen, Sall. – m. Ang. wem? novus exercitus domo accitus Etruscis venit, Liv. 9, 33, 2 (vgl. unten no. b). – m. Angabe des Zweckes, huc ad ludos, Plaut.: ad alqm ad cenam, Plaut.: v. auxilio (Dat.), subsidio (Dat.), Caes. u.a.: ad causam dicendam, Liv.: ad eum oratum, ut etc., Caes.: eam veni quaesitum, Plaut.: socios ad senatum questum venisse m. folg. Acc. u. Infin., Metell. Numid. fr.: ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic.: m. Infin., aurum petere, Plaut.: speculari, Liv.: Libycos populare penates, Verg. – impers., dum ad flumen Varum veniatur, Caes.: ad quos ventum erat, Caes.: ventum in insulam est, Cic.: Lilybaeum venitur, Cic.: venitur ad tempus, Vell.: ubi eo ventum est, Caes. – β) in feindlicher Absicht kommen, anrücken, veniens hostis,Verg.: strictam aciem venientibus offert, Verg. – impers., veniri ad se existimantes, Caes. – b) v. Lebl.: nostra navis huc ex portu Persico venit, Plaut.: venit in os salsi umor saporis, Lucr.: sub aspectum, Cic., in conspectum, Cels., sub oculos, Quint.: frumentum Tiberi venit, Liv.: a te litterae non venerunt, Cael. in Cic. ep.: ventus a mediterraneis regionibus veniens, Cels.: de ipso caelo subito venturum oraculum, Apul.: Rhodanus fluvius ex Alpibus veniens per Lemannum lacum meat, Mart. Cap. 6. § 635: venientia carra, die auf ihn zulaufenden, Treb. Poll. trig. tyr. 8, 5: eminus veniens telum, Donat. Ter. Andr. 1, 3, 3: unda ex adverso veniens, ibid. – m. Dat. wem? dominae mihi venit epistula nostrae, Prop.: dum tibi litterae meae veniant, zukommt, zugestellt wird, Cic.: priori Remo augurium venisse fertur, soll erschienen sein, Liv.

    B) insbes.: 1) kommen = zurückkehren, Romam, Liv.: cum venies, Ov. – 2) (poet.) kommen = hervorkommen, a) übh.: veniens sol, Hor.: venientes lacrimae, Verg. – b) kommen, hervorkommen = wachsen, veniunt felicius uvae, Verg.: ipsae (arbores) veniunt sponte suā, Verg.: ut hederae veniant suā sponte melius, Prop.

    II) übtr.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: ut videndum sit, quem ad modum velis venire ad extremum (orationis), Cic.: ut ad id aliquando, quod cupiebat, veniret, Cic.: venimus ad summum fortunae, Hor. – β) in feindl. Absicht auftreten, contra alienum pro familiari et necessario, Cic.: contra summam amici existimationem, Cic.: contra iniuriam, Cic.: contra rem alcis, Cic. – b) v. Lebl.: α) übh.: alqd venit in buccam, kommt einem in den Mund, fällt ein, Cic.: v. in mentem, Cic.: v. in animum, Fronto, sub sensum, Varro LL.: oratorum laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut iam senescat brevique tempore ad nihilum ventura videatur, Cic. – veniens in corpore virtus, erscheinende, Verg. – β) v. der Zeit, kommen = erscheinen, herannahen, sich nähern, ubi ea dies, quam constituerat, venit, Caes.: venisse tempus victoriae, Caes.: cum tristes misero kalendae venere, Hor.: veniet eorum laudi suum tempus, Quint. – motus temporum venientis (künftigen) anni, Cic.: non sumus omnino sine cura venientis anni (wegen des k.J.), Cic.: ea pars rei publicae vicit, nec in praesens modo, sed in venientem etiam annum M. Fabium et L. Valerium consules dedit, Liv. – veniens aetas, die kommende Zeit (= die Nachkommenschaft), Ov. fast. 6, 639. – ventura (künftigen) bella, Verg.: u. so venturorum nepotum proles, Ov. – Partiz. subst., ventūra, ōrum, n., die Zukunft, Lucan. 6, 591. – γ) als mediz. t.t. von phys. Zuständen, Übeln, kommen, eintreten, sich einstellen, si sudor non venit, Cels.: plenus somnus venit, Cels.: si subito venerit febris, Cels.: ubi remissio venit, Cels.: donec sanitas venit, Cels.: venit malum, morbus, Cels.

    B) insbes.: 1) v. in alqd, in eine Lage od. einen Zustand kommen, geraten, gelangen, von Pers.u. Lebl., in calamitatem, Cic.: in consuetudinem, Cic.: in consuetudinem proverbii, in proverbium, zum Sprichworte werden, Liv.: in morem, zur Sitte, zur Gewohnheit werden, Liv. u. Ov.: in contentionem, Cic.: in discrimen, Cic.: in dubium, Cic.: in odium, Cic.: in invidiam, Nep.: in partem alcis rei, an etwas teilhaben, Cic.: in sermonem, ins Gerede kommen, Cic.: aber veni in eum sermonem, ut dicerem, geriet ich darauf, Cic.: in eam opinionem, Cael. in Cic. ep.: in nonnullam spem, Cic.: alci in amicitiam, Caes.: in contemptionem, Caes.: summum in cruciatum, dem qualvollsten Lose anheimfallen, Caes.: in fidem ac potestatem alcis, Caes.: in periculum, Caes.: in cognitionem alcis, Quint.: in controversiam, Cels. u. Quint. – eo iam dementiae venimus, ut etc., Sen.: eo discordiae ventum (est), ut etc., Tac.: huc arrogantiae venerat, ut etc., Tac.: neque huc puto malignitatis ventum, ut etc., Val. Max. – cum speramus eo rem venturam, ut etc., Hor. ep. 2, 1, 126: saepe in eum locum (bis auf den Punkt) ventum est, ut etc., Caes. b.G. 6, 43, 4. – 2) in der Rede, in der Darstellung zu etwas kommen, gelangen, übergehen, ut iam a fabulis ad facta veniamus, Cic.: ab his ad maxillam venturus, Cels.: venio ad recentiores litteras, Cic.: ad Arcesilam Carneademque veniamus, Cic. – impers., ad ea veniendum est, quae, Cels. – 3) woher kommen, a) = abstammen, v. Pers., Bebrycia de gente, Verg. Aen. 5, 373. – b) = entstehen, α) v. Zuständen, maius commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis rei publicae venturum, Sall.: prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint.: vitium peius, quod ex inopia, quam quod ex copia venit, Quint. – β) von der Zeit, anni venientes, die erst ankommenden, aufsteigenden, zunehmenden Jahre des Alters (bis ins 45. Jahr), Ggstz. recedentes, Hor. de art. poët. 175. – 4) kommen = eintreten, sich ereignen, sich zutragen, haec ubi veniunt, Cic.: si quando similis fortuna venisset, Liv.: quod longe aliter venit, Liv.: mors quidem omnium par est; per quae venit, diversa sunt, Sen.: si quid in Samnio adversi venisset, Liv.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 14, 43. – 5) jmdm. kommen, zukommen, an jmd. gelangen, jmdm. zufallen, zuteil werden, isti morbus interdum venit, Plaut.: hereditates mihi negasti venire, Cic.: illi et gloriam et regnum venturum, Sall.: utrumque bellum Plautio sorte venit, Liv. (s. Weißenb. Liv. 29, 20, 4; aber Iustin. 13, 4, 10 Jeep sorte evenit): ultro illi et gloriam et regnum venturum, Cic.: umbra loco deerat... umbra venit loco, Ov. – v. Übeln = jmd. treffen, betreffen, selten m. ad od. in u. Akk., ad quem autem dolor veniat, ad eundem etiam interitum venire, Cic.: ne qua in rem publicam clades veniat, Liv. – gew. m. Dat., quae sibi duobus proeliis venerant, Sall.: scis mihi multa venire mala, Prop.: venit arboribus lues, Verg. – 6) = provenire, vonstatten gehen, Erfolg haben, id quo promptius veniret, Tac. ann. 12, 32 extr. – / Archaist. Fut. venibo, Pompon. com. fr. 65: venibunt, Commodian. apol. 900. – Synkop. Imperf. venibat, Ter. Phorm. 652. – Synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venientum, Verg. georg. 4, 167; Aen. 1, 434 u. 6, 755.

    lateinisch-deutsches > venio

  • 18 venio

    venio, vēnī, ventum, venīre (βαίνω = *βανjω, altind. gámati, geht, gotisch qiman, ahd. quëman), kommen (Ggstz. abire, discedere, manere), I) eig.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: istinc, Cic.: huc, Cic.: istuc, Cic.: foras, Plaut.: redeant, unde venerint, Liv.: qui unā venerant, Cic.: ab domo (Heimat), Liv.: ad alqm, Cic.: ad urbem, Cic.: in Cariam ex insula, Plaut.: in astu, Ter. u. Nep.: in Tusculanum, Cic.: in conspectum, Caes. u. Nep.: in conspectum alcis, Hirt. b.G.: sub aspectum, Cic.: sub oculos, Sen. u. Quint.: sub ora viri caelo, von Tauben, Verg. – m. bl. Acc. loc., domum ad alqm, Cic.: domum alcis saepe salutandi causā, Mat. in Cic. ep.: sexto die Delum Athenis, Cic.: poet. tumulum, Verg.: fines Ausonios, Verg.: Scythiam, Verg. – m. Ang. mit wem? cum equitatu, Caes.: ceteros cum custodibus in aedem Concordiae venire iubet, läßt er unter Bedeckung in den T. der C. bringen, Sall. – m. Ang. wem? novus exercitus domo accitus Etruscis venit, Liv. 9, 33, 2 (vgl. unten no. b). – m. Angabe des Zweckes, huc ad ludos, Plaut.: ad alqm ad cenam, Plaut.: v. auxilio (Dat.), subsidio (Dat.), Caes. u.a.: ad causam dicendam, Liv.: ad eum oratum, ut etc., Caes.: eam veni quaesitum, Plaut.: socios ad senatum questum venisse m. folg. Acc. u. Infin., Metell. Numid. fr.: ad istum emptum venerunt illum locum senatorium, Cic.: m. Infin.,
    ————
    aurum petere, Plaut.: speculari, Liv.: Libycos populare penates, Verg. – impers., dum ad flumen Varum veniatur, Caes.: ad quos ventum erat, Caes.: ventum in insulam est, Cic.: Lilybaeum venitur, Cic.: venitur ad tempus, Vell.: ubi eo ventum est, Caes. – β) in feindlicher Absicht kommen, anrücken, veniens hostis,Verg.: strictam aciem venientibus offert, Verg. – impers., veniri ad se existimantes, Caes. – b) v. Lebl.: nostra navis huc ex portu Persico venit, Plaut.: venit in os salsi umor saporis, Lucr.: sub aspectum, Cic., in conspectum, Cels., sub oculos, Quint.: frumentum Tiberi venit, Liv.: a te litterae non venerunt, Cael. in Cic. ep.: ventus a mediterraneis regionibus veniens, Cels.: de ipso caelo subito venturum oraculum, Apul.: Rhodanus fluvius ex Alpibus veniens per Lemannum lacum meat, Mart. Cap. 6. § 635: venientia carra, die auf ihn zulaufenden, Treb. Poll. trig. tyr. 8, 5: eminus veniens telum, Donat. Ter. Andr. 1, 3, 3: unda ex adverso veniens, ibid. – m. Dat. wem? dominae mihi venit epistula nostrae, Prop.: dum tibi litterae meae veniant, zukommt, zugestellt wird, Cic.: priori Remo augurium venisse fertur, soll erschienen sein, Liv.
    B) insbes.: 1) kommen = zurückkehren, Romam, Liv.: cum venies, Ov. – 2) (poet.) kommen = hervorkommen, a) übh.: veniens sol, Hor.: venientes lacrimae, Verg. – b) kommen, hervorkommen = wachsen, veniunt felicius uvae, Verg.: ipsae (arbores) ve-
    ————
    niunt sponte suā, Verg.: ut hederae veniant suā sponte melius, Prop.
    II) übtr.: A) im allg.: a) v. leb. Subjj.: α) übh.: ut videndum sit, quem ad modum velis venire ad extremum (orationis), Cic.: ut ad id aliquando, quod cupiebat, veniret, Cic.: venimus ad summum fortunae, Hor. – β) in feindl. Absicht auftreten, contra alienum pro familiari et necessario, Cic.: contra summam amici existimationem, Cic.: contra iniuriam, Cic.: contra rem alcis, Cic. – b) v. Lebl.: α) übh.: alqd venit in buccam, kommt einem in den Mund, fällt ein, Cic.: v. in mentem, Cic.: v. in animum, Fronto, sub sensum, Varro LL.: oratorum laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut iam senescat brevique tempore ad nihilum ventura videatur, Cic. – veniens in corpore virtus, erscheinende, Verg. – β) v. der Zeit, kommen = erscheinen, herannahen, sich nähern, ubi ea dies, quam constituerat, venit, Caes.: venisse tempus victoriae, Caes.: cum tristes misero kalendae venere, Hor.: veniet eorum laudi suum tempus, Quint. – motus temporum venientis (künftigen) anni, Cic.: non sumus omnino sine cura venientis anni (wegen des k.J.), Cic.: ea pars rei publicae vicit, nec in praesens modo, sed in venientem etiam annum M. Fabium et L. Valerium consules dedit, Liv. – veniens aetas, die kommende Zeit (= die Nachkommenschaft), Ov. fast. 6, 639. – ventura (künftigen) bella, Verg.: u. so ven-
    ————
    turorum nepotum proles, Ov. – Partiz. subst., ventūra, ōrum, n., die Zukunft, Lucan. 6, 591. – γ) als mediz. t.t. von phys. Zuständen, Übeln, kommen, eintreten, sich einstellen, si sudor non venit, Cels.: plenus somnus venit, Cels.: si subito venerit febris, Cels.: ubi remissio venit, Cels.: donec sanitas venit, Cels.: venit malum, morbus, Cels.
    B) insbes.: 1) v. in alqd, in eine Lage od. einen Zustand kommen, geraten, gelangen, von Pers.u. Lebl., in calamitatem, Cic.: in consuetudinem, Cic.: in consuetudinem proverbii, in proverbium, zum Sprichworte werden, Liv.: in morem, zur Sitte, zur Gewohnheit werden, Liv. u. Ov.: in contentionem, Cic.: in discrimen, Cic.: in dubium, Cic.: in odium, Cic.: in invidiam, Nep.: in partem alcis rei, an etwas teilhaben, Cic.: in sermonem, ins Gerede kommen, Cic.: aber veni in eum sermonem, ut dicerem, geriet ich darauf, Cic.: in eam opinionem, Cael. in Cic. ep.: in nonnullam spem, Cic.: alci in amicitiam, Caes.: in contemptionem, Caes.: summum in cruciatum, dem qualvollsten Lose anheimfallen, Caes.: in fidem ac potestatem alcis, Caes.: in periculum, Caes.: in cognitionem alcis, Quint.: in controversiam, Cels. u. Quint. – eo iam dementiae venimus, ut etc., Sen.: eo discordiae ventum (est), ut etc., Tac.: huc arrogantiae venerat, ut etc., Tac.: neque huc puto malignitatis ventum, ut etc., Val. Max. – cum speramus eo rem
    ————
    venturam, ut etc., Hor. ep. 2, 1, 126: saepe in eum locum (bis auf den Punkt) ventum est, ut etc., Caes. b.G. 6, 43, 4. – 2) in der Rede, in der Darstellung zu etwas kommen, gelangen, übergehen, ut iam a fabulis ad facta veniamus, Cic.: ab his ad maxillam venturus, Cels.: venio ad recentiores litteras, Cic.: ad Arcesilam Carneademque veniamus, Cic. – impers., ad ea veniendum est, quae, Cels. – 3) woher kommen, a) = abstammen, v. Pers., Bebrycia de gente, Verg. Aen. 5, 373. – b) = entstehen, α) v. Zuständen, maius commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis rei publicae venturum, Sall.: prava ex falsis opinionibus veniunt, Quint.: vitium peius, quod ex inopia, quam quod ex copia venit, Quint. – β) von der Zeit, anni venientes, die erst ankommenden, aufsteigenden, zunehmenden Jahre des Alters (bis ins 45. Jahr), Ggstz. recedentes, Hor. de art. poët. 175. – 4) kommen = eintreten, sich ereignen, sich zutragen, haec ubi veniunt, Cic.: si quando similis fortuna venisset, Liv.: quod longe aliter venit, Liv.: mors quidem omnium par est; per quae venit, diversa sunt, Sen.: si quid in Samnio adversi venisset, Liv.; vgl. Nipperd. Tac. ann. 14, 43. – 5) jmdm. kommen, zukommen, an jmd. gelangen, jmdm. zufallen, zuteil werden, isti morbus interdum venit, Plaut.: hereditates mihi negasti venire, Cic.: illi et gloriam et regnum venturum, Sall.: utrumque bellum Plautio sorte venit, Liv.
    ————
    (s. Weißenb. Liv. 29, 20, 4; aber Iustin. 13, 4, 10 Jeep sorte evenit): ultro illi et gloriam et regnum venturum, Cic.: umbra loco deerat... umbra venit loco, Ov. – v. Übeln = jmd. treffen, betreffen, selten m. ad od. in u. Akk., ad quem autem dolor veniat, ad eundem etiam interitum venire, Cic.: ne qua in rem publicam clades veniat, Liv. – gew. m. Dat., quae sibi duobus proeliis venerant, Sall.: scis mihi multa venire mala, Prop.: venit arboribus lues, Verg. – 6) = provenire, vonstatten gehen, Erfolg haben, id quo promptius veniret, Tac. ann. 12, 32 extr. – Archaist. Fut. venibo, Pompon. com. fr. 65: venibunt, Commodian. apol. 900. – Synkop. Imperf. venibat, Ter. Phorm. 652. – Synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venientum, Verg. georg. 4, 167; Aen. 1, 434 u. 6, 755.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > venio

  • 19 Auge

    Auge, I) eig.: oculus (im Dimin. ocellus, auch mit u. ohne mentis, v. geistigen Auge: u. Sing. oculus, das Auge = der Blick, z. B. tanta erat gravitas in oculo). – lumen, in Prosa gew. Plur. lumina oculorum (das Augenlicht). – acies, mit u. ohne oculi, oculorum (Schärfe des Auges, Sehkraft; auch, mit u. ohne mentis, v. geistigen Auge). – visus (das Sehen, das Gesicht = die Sehkraft). – aspectus. conspectus (Anblick, w. vgl.). – voller Augen, [236] oculeus: der Augen hat, oculatus: mit einem Au., s. einäugig. – gesunde Augen, oculisani: kranke, böse Au., oculi aegri (gesunde, kranke Au. haben, oculos sanos, aegros habere): gute Au. haben, bene videre: ab oculis valere: scharfe Au., oculi acres: hellsehende Au., oculi acuti: scharfe, scharf- u. hellsehende Au. haben, acriter videre: oculos acres atque acutos habere: helle Au., oculi clari: schwache Au., oculi infirmi: acies infirma; oculorum infirmitas; visus infirmior: stumpfe, blöde Au., oculi hebetes; obtusior od. hebes oculorum acies: viele Au. haben, multorum oculorum luminibus ornatum esse (z. B. von Argus). – die Augen gehen, laufen über, oculi umectant (werden übh. naß); lacrimae alci oboriuntur (beim Schmerz, der Freude etc., wo dann das, wodurch od. wobei jmdm. die Augen übergehen, im Abl. steht, z. B. vor Freude, gaudio: bei der Ankunft jmds., adventu alcis). – Sprichw., was die Augen sehen, glaubt das Herz, quod sensus ostendit, id credit animus (s. Sen. ep. 117, 13). – große Au. machen, magnopere mirari, admirari, absol. od. mit Akk., od. mit de u. Abl. od. mit folg. Akk. u. Infin. od. mit folg. quod (sich höchlich verwundern); stupere, absol. od. mit Abl. worüber? (staunen; verb. admiror, stupeo). – die Au. aufschlagen, oculos allevare, attollere (aufheben); oculos aperire (öffnen, aufsperren. Ggstz. operire). – er hat Au. wie ein Luchs, lynceis oculis utitur: er hat ein böses Au. (einen bösen Blick), oculo nocente est. – jmdm. aus den Augen gehen, abire ex oculis alcis (sich von jmd. entfernen); alcis oculos od. aspectum vitare. fugere alcis conspectum od. aspectum (jmds. Anblick meiden): geh mir aus den Augen, age illuc abscede procul e conspectu meo; libera oculos meos: jmd. nicht aus den Augen lassen, oculos de alqo nusquam deicere. – etw. aus den Augen setzen (bildl.), oblivisci alcis rei (etw. zu Beobachtendes vergessen); alqd neglegere (etw. nicht beachten): die Grausamkeit sieht ihm aus den Augen, toto ex ore crudelitas eminet.in die Augen fallen, sub od. in oculos cadere. in conspectum cadere. sub aspectum cadere od. venire (sichtbar sein); conspicuum esse. conspici (die Blicke der Leute auf sich ziehen, auffallend sein); alqd nemo non videt, intellegit, perspicit (es leuchtet etwas jedem ein): angenehm ins Au. fallen, oculos blande excipere: es springt etw. leicht in die Au., facile apparet alqd: jmdm. in die Au. stechen (bildl.), arridet alci alqd: jmd. im Au. haben, behalten (auf jmd. ein. wachsames Auge haben), alqm observare (beobachten), custodire bewachen): etwas im Au. haben, s. unten »vor Augen haben«. – in meinen, deinen, seinen etc. Augen, in aller Augen u. dgl., meo, tuo, suo, omnium iudicio (nach meinem etc. Urteil); oft bl. durch den Dat. (z. B. er ist in meinen Au. keineswegs reich, nequaquam mihi dives est: wenn sie in seinen Au. gerechtfertigt dastehen wollten, si sibi purgati esse vellent). mit sehenden Augen blind sein, cum ratione insanire: mit den Augen sehen, wahrnehmen, oculis cernere; aspectu sentire: mit eigenen Augen [237] sehen, suis oculis uti: etwas, oculis cernere; oculis spectare (Ggstz. auditu cognoscere); oculis comperire (durch eigene Anschauung erfahren): ich habe es mit diesen meinen eigenen Augen gesehen, ipse vidi; ipse oculis meis vidi; hisce oculis vidi: mit dem linken (rechten) Auge nicht gut sehen, sinistro (dextro) oculo non aeque bene uti posse; minus videre oculo sinistro (dextro): mit dem rechten Au. besser sehen, oculo dextro plus cernere: mit chem ei nen Au. nicht sehen, altero oculo captum esse: mit den Augen winken, nictare. – jmdm. unter die Augen kommen, in conspectum alcis venire (von Menschen) od. cadere (von Dingen und mehr zufällig): jmdm. unter die Augen treten, se in conspectum alci dare: niemals wieder etc., numquam in conspectum alcis reverti: jmd. unter vier Augen sprechen, secreto cum alqo colloqui: solus solum alqm convenit. von jmd. od. etw. kein Au. verwenden, s. verwenden. – vor Augen, ante oculos (z. B. versari od. obversari [schweben], alqm trucidare); in conspectu (z. B. liegen, von einem Lande, esse: stehen, von einer Person, astare): vor sichtlichen Augen, sub oculis: vor meinen (sichtlichen) Augen, me spectante, inspectante, praesente; coram me: jmd. vor seinen sichtlichen Augen betrügen, oculos auferre alci observanti etiam (sprichw., Liv. 6, 15, 13): vor den Au. aller (der Welt) geschehen, in oculis omnium geri. – vor Augen (im Auge) haben, habere ante oculos (eig. u. uneig. = sich vergegenwärtigen); alqd alci in conspectu est (jmdm. vor Angesicht, sichtbar sein, v. einem Lande); intueri (im Auge behalten, auf etwas hinsehen, um sich danach zu richten); observare (beobachten); spectare alqd od. ad alqd (berücksichtigen); sequi (etw. beabsichtigen, w. vgl.); videre (an etw. denken); servire alci rei (für etw. arbeiten, auf etw. bedacht sein, z. B. alcis commodis): habe Gott vor A. u. im Herzen, *deus non animo modo sed oculis obversetur: nur das Geld vor Au. (im Au.) haben, omnia pecuniae causā facere: mir wenigstens scheint Homer etwas dergleichen vor Au. (im Au.) gehabt (ins Au. gefaßt) zu haben, mihi quidem Homerus huiusmodi quiddam vidisse videtur. – jmd. täglich vor Augen sehen, alqm cotidie praesentem videre: vor (d i. unter) die Augen kommen, s. oben. – Die hier fehlenden Redensarten suche man unter den verschiedenen Verben etc.

    II) übtr.: a) an den Bäumen: oculus. – gemma (Knospe). – Augen treiben, gemmare; gemmascere; gemmas agere. – b) auf den Würfeln: punctum. – c) der augenförmige bunte Ring in den Schwanzfedern des Pfaus, in den Flügeln des Schmetterlings: oculus.

    deutsch-lateinisches > Auge

  • 20 conspectus

    I cōnspectus, ūs m. [ conspicio II ]
    1) взор, вид
    conspectum alicujus habere Col — видеть кого-л.
    esse in conspectu alicujus L, C etc. — быть на виду (пред глазами) у кого-л.
    in conspectum alicujus venire или se dare C etc. — предстать перед кем-л.
    amittere aliquem e conspectu Ter — потерять кого-л. из виду
    in conspectu alicujus L, Cs etc. — на глазах у (в присутствии) кого-л.
    procul esse a conspectu alicujus C — быть вне чьего-л. поля зрения
    2) наружность (jucundus C; venerabilis QC)
    3) обозрение, обзор, очерк ( aetatum antiquissimarum item virorum illustrium AG)
    II 1. cōnspectus, a, um
    part. pf. к conspicio
    2. adj.
    1) видный, видимый, заметный ( alicui)
    agmina inter se conspecta L — отряды, находящиеся друг у друга на виду
    2) бросающийся в глаза, замечательный, удивительный ( juventus O)
    heros c. in auro et ostro V — герой, блистающий золотом и пурпуром

    Латинско-русский словарь > conspectus

См. также в других словарях:

  • RABELAESIUS — Francisus Medicus eruditus ingeniô ad iocos natô, sed plus aequô liberiori, chinoniô Turonensis. Habitum Franciscanorum primo Pictavii sumpsit, mox illô abiectô, Medicinae se applicuit, insignem in illa eruditionem adeptus. A Iohanne Bellaio,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • defendre — Defendre, Defendere, Tueri, Protegere, Patrocinari, Adesse alicui. Defendre le fait d aucun, Praestare tuerique factum alicuius. Defendre et excuser un cas, Crimen sustinere. Garder et defendre diligemment, Tutari. Defendre et garder, Obumbrare.… …   Thresor de la langue françoyse

  • presenter — Presenter, Praesentare, Offerre, Sistere, In conspectum dare. Presenter les cornes pour frapper, Cornua obuertere alicui. Se presenter, Apud acta nomen dare, In officio actuario nomen inter prouocatores aut prouocatos edere vel profiteri. B. Se… …   Thresor de la langue françoyse

  • aller — I. Aller, Ambulare, Ingredi, Incedere, Ire, Iter facere, Obire, Pergere, Proficisci, Vadere. S en aller, Auferre se, Abire, Discedere, Abscedere, Digredi. Il commence à aller à Phavorinus, Pergit ire ad Phauorinum. Qui doit aller, Iturus. Je te… …   Thresor de la langue françoyse

  • ABANNATIO — ἀπενιαυτισμός Graecis, annuum denotat exilium, quodindici olim apud Graecos, illis solebat, qui involuntariam caedem commisissent, Budaeus in Annotat. l. aut facta. 16. §. eventus, ff. de poen. vide Calvin. Lexic.Iurid. Sicariorum enim ἐκ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SCAURUS — I. SCAURUS Vide Maximus. II. SCAURUS alter supperioris fil. de cuius Aedilitate Plin. l. 34. c. 7. In M. Aemilii Scauri Aedilitate 3. milia signorum in scenâ tantum fuêre temporario theatro. Idem l. 36. c. 2. Trecentas L. X. columnas M. Scauri… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»